Edukacja i szkoły

W zasadzie dałabym 4+ z perspektywy czasu, za czasów studenckich wszyscy narzekaliśmy, że materiał się powtarza, że mamy mało dietetyki, a za dużo klinicznych przedmiotów, teraz widzę - prowadząc własny gabinet w przychodni zdrowia, współpracując z diabetologiem i pediatrą, że te studia naprawdę dużo mnie nauczyły i jest sens w powtarzaniu materiału o tyle, że on zostaje w głowie nawet kilka lat po studiach, oczywiście wiedzę trzeba aktualizować samodzielnie, na szczęście, tak jak napisała Emilia, Uczelnia nauczyła nas szukać dobrych źródeł naukowych i z nich korzystać.
Minus za to, że słabo przygotowuje do praktycznej strony zawodu - nam brakowało pracy na najpopularniejszych programach, typowego układania jadłospisów itp. takich zajęć było mało, ale można tego nauczyć się samemu bez większych problemów.
Z dyskryminacją ze strony studentów medycyny czy nauczycieli akademickich spotkałam się kilka razy, zdecydowanie częściej byliśmy traktowani na równi, bardzo wielu profesorów o to dbało.

Zgodzę się z koleżanką powyżej. Jeśli chcecie zdobyć rzetelną wiedzę z zakresu DIETETYKI, a nie MEDYCYNY to wybierzcie inną uczelnię. Tutaj niestety mamy zajęcia głównie z lekarzami, którzy nie posiadają wiedzy dietetycznej. Organizacja studiów beznadziejna, wieczne problemy w harmonogramie, czy też z salami. Na jednych z zajęć z chorób układu oddechowego koleżanka zadając pytanie prowadzącej dlaczego przy mukowiscydozie należy zwiększyć podaż kaloryczną, Pani odpowiedziała, że ona nie jest dietetykiem, tylko lekarzem i podaje nam bibliografię, więc żebyśmy sobie sami sprawdzili.......
Tyle w temacie

- Jeśli jesteście ciekawi wiedzy typowo medycznej i chcecie przeżyć przygodę - to tak, polecam.
- Jeśli po ukończeniu studiów chcecie wiedzieć, z jakich źródeł naukowych korzystać w pozyskiwaniu aktualnej wiedzy i jak odczytywać i prowadzić badania naukowe - tak, polecam.
Wg. mnie jest to bardzo ważny aspekt, a przygotowanie w tej kwestii jest na prawdę dobre (chocaż docenia się to dopiero po studiach ;)).
- Jeśli myślicie, że ktoś poda Wam tam na tacy, jak pisać diety - poszukajcie innej uczelni. Pisanie jadłospisów, nauka typowo o żywieniu - trochę słabo (a przynajmniej tak było 2 lata temu).
Dzisiaj jak myślę o tych 5ciu latach spędzonych na Dietetyce na CMUJu , to widzę wielką przygodę :-) A po studiach prowadzę własny dobrze prosperujący gabinet.

Zdecydowanie odradzam. Postaram się przybliżyć problem na podstawie przykładów: prowadzący to głównie lekarze, wiecznie zaskoczeni naszą obecnością na wydziale lekarskim. Wiele zajęć spędzamy tłumacząc, że jesteśmy z CMUJa, a nie jakiejś tam zawodówki, która się przybłąkała i że z dietetyki można mieć tytuł magistra (oni o tym nie wiedzą!). Momenty, w których przeprowadzamy wywiady żywieniowe z pacjentami w szpitalu i proponujemy im jakieś konkretne zamienniki aktualnie spożywanego jedzenia, a prowadzący ma minę, z której jasno wynika, że nie ma pojęcia, o czym mówimy, są na porządku dziennym. Zdarzało się, że prowadzący wprost nam mówili, że nie widzą powiązań dietetyki ze swoją specjalizacją (np. na dermatologii czy neurologii) i nie wiedzą, o czym mają z nami rozmawiać. Ilość praktyk jest kosmiczna i absolutnie nie uczymy się na nich niczego poza roznoszeniem posiłków - bo przecież tym zajmuje się w Polsce dietetyk szpitalny. Anatomię i fizjologię mieliśmy przeprowadzone na poziomie studiów z pielęgniarstwa, biochemię identycznie jak lekarski i stomatologia. Więc jakąś tam wiedzę po skończeniu studiów się posiada. Aczkolwiek całokształt, pomiatanie studentami - zdecydowanie oceniam słabo.

Kończę pierwszy rok, więc nie potrafię wydać jeszcze jednoznacznej opinii. Na razie uważam, ze wykładowcy rzetelnie podchodzą do swojej pracy. Jak zawsze są mniej lub bardziej zaangażowani, ale to chyba tak jest na każdej uczelni. Na dużą pochwałę na pewno zasługują Panie z dziekanatu za podejście i uprzejmość do studentów. Nawet jeżeli jest spora kolejka zawsze starają się jak najszybciej rozładować problem.

Na Uniwersytecie Rolniczym wiedza z zakresu Technologi Żywności przekazywana jezt żetelnie, natomiast z wiedzy o człowieku i dietetyki trochę żart. Anatomia i przerysowywanie na kartke obrazków mimo że w sali był manekin. Jest wielu wykładowców z olbrzymią wjedzą którzy nie mają czasu by prowadzić zajęcia. Wykład pod tytułem: "nie zadawajcie mi pytań ja tu tylko czytam i nie znam się na tym". Zero praktycznych umiejętności. Z mojego roku może 3 osoby próbują pracy Dietetyka reszta zrezygnowała.

Na Uniwersytecie Rolniczym na kierunku dietetyka można zdobyć zarówno wiedzę o człowieku (anatomia, fizjologia) , dietetyce, ale również o żywności (technologia produkcji, surowce, przetwarzanie). Myślę, że wiedza o żywności dietetykowi również jest bardzo potrzebna. Choć niestety muszę stwierdzić, że studia to podstawa (na Uniwersytecie Rolniczym wg mnie dość dobra) do dalszego rozwoju!

BARDZO MAŁO PRAKTYCZNEJ WIEDZY, KTÓRA MOGŁABY POMÓC PÓŹNIEJ W PRACY W GABINECIE.