Wypalenie zawodowe w pracy dietetyka
Zawód dietetyka to codzienna praca z ludźmi. Aby nie być posądzanym o bezduszność i przedmiotowe traktowanie pacjenta, dietetyk powinien umieć słuchać i wykazywać się dużą dozą cierpliwości, empatią i zainteresowaniem sprawami pacjenta. Ale uwaga. Nie należy zapominać, że dietetyk to też człowiek i wchodzenie w zbyt bliskie relacje z pacjentem oraz nadmierne przejmowanie się jego problemami, może przynieść negatywne skutki, takie jak syndrom wypalenia zawodowego.
Jak pokazują badania, wypalenie zawodowe dotyczy praktycznie każdej grupy zawodowej, jednak szczególnie narażeni na nie są osoby wykonujące profesje związane z udzielaniem pomocy lub prowadzeniem terapii, czyli m.in. lekarze, pielęgniarki, nauczyciele, ratownicy medyczni, pracownicy socjalni czy terapeuci. Dietetycy nie są wymieniani w grupie zagrożenia, jednak wynika to raczej ze znikomej jak dotąd obecności tej grupy zawodowej w powszechnej świadomości, niż z odmiennego od wyżej wymienionych charakteru pracy.
Problem narasta z czasem
Wypalenie zawodowe to, mówiąc najprościej, stan wyczerpania emocjonalnego i fizycznego spowodowanego pracą. I nie chodzi tu o zwykłe zmęczenie. Syndrom ten rozwija się przez długi czas i prowadzi nieuchronnie do braku satysfakcji z wykonywanej pracy, niskiej samooceny, przekonania o braku kompetencji. Może także wpływać negatywnie na relacje z pacjentami – wywoływać obojętność wobec ich spraw, cynizm, a nawet depersonalizację prowadzącą do ich przedmiotowego traktowania. Wypalenie zawodowe wpływa także na pogorszenie fizycznego samopoczucia. Może powodować drażliwość, bezsenność, bóle głowy i chroniczne zmęczenie. Należy tu także wspomnieć, że na syndrom wypalenia zawodowego bardziej narażone są osoby o określonych cechach osobowości, takich jak nieśmiałość, nadwrażliwość czy impulsywność.
Co zrobić, aby ustrzec się przed wypaleniem?
Przede wszystkim konieczne jest ustalenie granic pomiędzy życiem zawodowym a osobistym. Praca z pacjentem wymaga zrozumienia i życzliwości, jednak należy unikać nadmiernego emocjonalnego zaangażowania w jego sprawy. Należy pamiętać, że dietetyk powinien dostarczać narzędzi do rozwiązania konkretnego problemu, jednak nie może przejmować za pacjenta odpowiedzialności za ich właściwe wykorzystanie. Niezwykle istotne jest tutaj znalezienie złotego środka pomiędzy pełną rezerwą i obojętnością wobec pacjenta a nadmiernym przejmowaniem się jego sytuacją.
Bardzo ważny jest odpoczynek
Jedną z przyczyn wypalenia zawodowego jest nadmierne obciążenie pracą. Czas na relaks musi znaleźć się w harmonogramie każdego dnia, podobnie jak czas na pracę. Odkładanie odpoczynku na przyszłość to nie jest dobry pomysł. Prędzej czy później organizm się upomni o swoje. Niezwykle ważne jest także nabycie umiejętności odreagowania stresu. Tu każdy musi znaleźć swój sposób – może to być sport, hobby, ćwiczenia relaksacyjne czy spacer. I wreszcie należy pamiętać, że nikt nie jest wszechwiedzący i idealny. Roztrząsanie każdego najmniejszego potknięcia i niedostrzeganie pozytywnych aspektów pracy, to także prosta droga do wypalenia zawodowego. A przecież dietetyk też może popełnić błąd i czegoś zwyczajnie nie wiedzieć. Jest tylko człowiekiem.